ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΕΡΓΟΥ
Μελέτη: 1985
Κατασκευή: 1987
Εμβαδόν οικοπέδου: 226.30 τ.μ
Εμβαδόν κτίσματος: 211.72 τ.μ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Αρχιτεκτονικά Θέματα Αnnual review 30/1999
2η Βiennale νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής 1999
The world of Buildings 16/1997
Ενημερωτικό Δελτίο ΤΕΕ 1997
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΕΡΓΟΥ
Ομάδα Μελέτης: Νίκος Λυκούδης, Ισμήνη
Παπασπηλιοπούλου
Φωτογραφία: Χαράλαμπος Λουϊζίδης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΙΜΟ
ΑΛΙΜΟΣ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ
Μια τεράστια, ολική μεταβολή κατακυριεύει τον κόσμο: ο μηχανοκρατούμενος πολιτισμός εγκαθίσταται μέσα στην αταξία, στην προχειρότητα και τα ερείπια… Και αυτό κρατάει έναν αιώνα τώρα! Αλλά κι ένας αιώνας επίσης που δένει ο νέος καρπός…Ένας αιώνας που άνθρωποι διορατικοί έχουν κομίσει ιδέες, έννοιες κι έχουν κάνει προτάσεις.. Ίσως έρθει κάποια μέρα…
Le Corbusier, 1957
Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο
Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,
θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμιά φορά, σα σταματήσω.
Γιώργος Σεφέρης, 1947
Η συγκεκριμένη κατοικία βρίσκεται σε ένα τυπικό αθηναϊκό προάστιο με ότι συνεπάγεται αυτό από πλευράς αρχιτεκτονικής παραγωγής. Πανωσηκώματα ημιτελή, νέες οικοδομές με εμφανές μπετόν στο μπαλκόνι, πολυκατοικίες εργολαβικής παραγωγής, μονοκατοικίες που “κραυγάζουν” για να φανούν, ανύπαρκτο πράσινο και αδιαμόρφωτοι χώροι που συνθέτουν το σημερινό περιβάλλον της καθημερινής μας ζωής.
Μια προσπάθεια αντίστασης στην υπερβολή και τις ιδιοτροπίες της σύγχρονης κατασκευής κατοικίας είναι η συγκεκριμένη πρόταση.
Πρόκειται για μονοκατοικία ενός ζευγαριού με δύο παιδιά που αναπτύσσεται σε τρεις ορόφους με εσωτερική σκάλα. Η υποχρεωτική πρασιά μειώνει πάρα πολύ το βάθος του οικοπέδου, δίνοντας τη δυνατότητα για κτίσμα πλάτους 5.50 μ. μόνο, από τη μία πλευρά.
Η συνθετική αρχή είναι η αναφορά στο γεωμετρικό στερεό του παραλληλεπιπέδου και η αφαιρετική διαδικασία της “διάβρωσής” του χωρίς να χάνεται η ενότητα της κτηριακής μάζας.
Η βασική σύνθεση είναι δύο παραλληλεπίπεδα ιδίων διαστάσεων που διαχωρίζονται από έναν τρίτο όγκο σε υποχώρηση, όγκο που δημιουργεί μια σχισμή (τη σχισμή της εισόδου και του κλιμακοστασίου με καμπύλη επιφάνεια). Ένας τοίχος λειτουργεί σαν φόντο που “παίρνει” το παράγωνο του οικοπέδου.
Χρησιμοποιήθηκαν υλικά χαμηλού κοστολογίου: τριφτός σοβάς, μεταλλικά κάγκελα βαμμένα λευκά, κουφώματα αλουμινίου σε μπλε χρώμα, πλακάκι μασίφ σε όλους τους χώρους. Επιφάνειες που έπρεπε να διαφοροποιούνται, βάφτηκαν με χρώμα (ταμπλάδες, καμπύλη, στρογγυλή κολόνα).
Μελέτη: 1985
Κατασκευή: 1987
Εμβαδόν οικοπέδου: 226.30 τ.μ
Εμβαδόν κτίσματος: 211.72 τ.μ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Αρχιτεκτονικά Θέματα Αnnual review 30/1999
2η Βiennale νέων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής 1999
The world of Buildings 16/1997
Ενημερωτικό Δελτίο ΤΕΕ 1997
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΕΡΓΟΥ
Ομάδα Μελέτης: Νίκος Λυκούδης, Ισμήνη
Παπασπηλιοπούλου
Φωτογραφία: Χαράλαμπος Λουϊζίδης
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΡΓΟΥ
ΜΟΝΟΚΑΤΟΙΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΛΙΜΟ
ΑΛΙΜΟΣ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ
Μια τεράστια, ολική μεταβολή κατακυριεύει τον κόσμο: ο μηχανοκρατούμενος πολιτισμός εγκαθίσταται μέσα στην αταξία, στην προχειρότητα και τα ερείπια… Και αυτό κρατάει έναν αιώνα τώρα! Αλλά κι ένας αιώνας επίσης που δένει ο νέος καρπός…Ένας αιώνας που άνθρωποι διορατικοί έχουν κομίσει ιδέες, έννοιες κι έχουν κάνει προτάσεις.. Ίσως έρθει κάποια μέρα…
Le Corbusier, 1957
Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια
ξέρω πως έχουν τη φυλή τους, τίποτε άλλο
Δεν ξέρω πολλά πράγματα από σπίτια,
θυμάμαι τη χαρά τους και τη λύπη τους
καμιά φορά, σα σταματήσω.
Γιώργος Σεφέρης, 1947
Η συγκεκριμένη κατοικία βρίσκεται σε ένα τυπικό αθηναϊκό προάστιο με ότι συνεπάγεται αυτό από πλευράς αρχιτεκτονικής παραγωγής. Πανωσηκώματα ημιτελή, νέες οικοδομές με εμφανές μπετόν στο μπαλκόνι, πολυκατοικίες εργολαβικής παραγωγής, μονοκατοικίες που “κραυγάζουν” για να φανούν, ανύπαρκτο πράσινο και αδιαμόρφωτοι χώροι που συνθέτουν το σημερινό περιβάλλον της καθημερινής μας ζωής.
Μια προσπάθεια αντίστασης στην υπερβολή και τις ιδιοτροπίες της σύγχρονης κατασκευής κατοικίας είναι η συγκεκριμένη πρόταση.
Πρόκειται για μονοκατοικία ενός ζευγαριού με δύο παιδιά που αναπτύσσεται σε τρεις ορόφους με εσωτερική σκάλα. Η υποχρεωτική πρασιά μειώνει πάρα πολύ το βάθος του οικοπέδου, δίνοντας τη δυνατότητα για κτίσμα πλάτους 5.50 μ. μόνο, από τη μία πλευρά.
Η συνθετική αρχή είναι η αναφορά στο γεωμετρικό στερεό του παραλληλεπιπέδου και η αφαιρετική διαδικασία της “διάβρωσής” του χωρίς να χάνεται η ενότητα της κτηριακής μάζας.
Η βασική σύνθεση είναι δύο παραλληλεπίπεδα ιδίων διαστάσεων που διαχωρίζονται από έναν τρίτο όγκο σε υποχώρηση, όγκο που δημιουργεί μια σχισμή (τη σχισμή της εισόδου και του κλιμακοστασίου με καμπύλη επιφάνεια). Ένας τοίχος λειτουργεί σαν φόντο που “παίρνει” το παράγωνο του οικοπέδου.
Χρησιμοποιήθηκαν υλικά χαμηλού κοστολογίου: τριφτός σοβάς, μεταλλικά κάγκελα βαμμένα λευκά, κουφώματα αλουμινίου σε μπλε χρώμα, πλακάκι μασίφ σε όλους τους χώρους. Επιφάνειες που έπρεπε να διαφοροποιούνται, βάφτηκαν με χρώμα (ταμπλάδες, καμπύλη, στρογγυλή κολόνα).